Temriye
Mersin mutfağının geleneksel lezzetlerinden.
Arap tatlısı olan Temriye, geçmişte sokaklarda da satılırdı. Çocukluğunu 1920'li, 30'lu yıllarda Mersin'de geçiren Şinasi Develi bir anısını şöyle anlatıyor: "Özellikle Bahçe Mahallesi’ne yakın yerlerin sabahında şu sesle uyanırdınız. ARTIMİRRİYE TEMRİYE…. Bu devam ederdi. Satılan nesne, bir tepsi içinde üstü bezle örtülü, arasına şeker konulmuş kızartılmış bir tür bazlamaydı. İster çay ile ister öylece yenirdi. Başka mahallelerde de satılır mıydı, bilemiyorum. Ancak Mahmudiye Mahallesi’nde her sabah erken bu sesle uyanırdık." [1]
Yasmina Lokmanoğlu'nun Dünden Bugüne Mersin Mutfağı kitabında temriyenin yapılışı şöyle aktarılıyor:
"Unu, suyu ve tuzu karıştırarak bir hamur yapın. Üzerine ayçiçeği yağı sürüp bir buzdolabı poşetine alın ve birkaç saat dinlendirin. Bu işlemi bir gece önceden de yapabilirsiniz. Muhallebisi için de bütün malzemeyi tencereye aldıktan sonra karıştırarak kaynatın. Koyulaşınca ateşten alın. Hafifçe yağlanmış bir tepsiye bir parmak kalınlığında döküp soğuması için bırakın.
Hamuru, birkaç beze yaparak tek tek açın. Aralarına ayçiçeği yağı sürüp tekrar ve çok ince açın. İki parmak kalınlığında şeritler halinde kesin. Ortasına muhallebiyi koyun ve muska böreği şeklinde kapatıp kızgın ayçiçeği yağında kızartın. Üzerine pudra şekeri döküp servis yapın."
